Недїльны віршы: Людміла Шандалова

Я приїмам тя, Господи

 

Днесь ня будить ясне світло,

Дітхла ся ня мілость сама.

Днесь ся світло зо мнов стрїтло –

радость неочекована.

 

Умыю сі лице чісто –

Світло бы ня не обышло.

Обчекую го наісто

з покаянов тихов мыслёв.

 

Облечу ся якнайкрасше

до покоры і до правды.

Обіцям Господу на все

вірну любов, скуток каждый.

 

Господи мій, царю славы,

приїмам Тя з душы цїлой!

Кров пролляту за нас малых

і пресвяте Твоє тїло…

 

У твоїм світлї

 

Подай мі, Господи, прошу,

у Твоїм світлї каждый день быти

дай ся мі грїти

няй ся мі душа веселить

няй ся мі окупать, овлажить, ожыє

няй ся оросить, дочіста умыє

поклонить в найвекшій покорї

де світло все горить –

там до тепла завіє

мягонько прикрыє

 

Подай мі, Господи, прошу,

у Твоїм світлї каждый день жыти

дай ся мі грїти

одожень мытаря

няй ся мі любов пригварять

облеч ня до чістой кошулї

няй мене радость голубить

дітхне ся, дотулить

в покої зо вшыткых стран

выгоїть з болестных ран

 

Подай мі, Господи, прошу,

у Твоїм світлї каждый день жыти

даяк ся мі грїти…

 

Выбране з книжкы Людмілы Шандаловой Напю ся водічкы, 2020

Pridaj komentár

Vaša e-mailová adresa nebude zverejnená. Vyžadované polia sú označené *