ЛІТЕРАТУРНЫЙ КОНКУРЗ МАРІЇ МАЛЬЦОВСКОЙ 2021, 3. МІСТО: Елена Хомова-Грінёва

Выбране з Літературного конкурзу Марії Мальцовской, рік 2021, тексты Елены Хомовой-Грінёвой – 3. місто

Відеозазнам з выгодночіня Літературного конкурзу Марії Мальцовской 2021 можете видїти ту.

Моє село

В долинї лежыть
село родне моє,
глубоко в душі
одложене,
скрыте,
до сердця мого
врыте.

Ты в моїй мысли
не престаєш жыти,
там в нїй останеш
навікы.

Погласкам
ангельскы тебе,
мій краю,
пообнимам,
поцїлую,
благодать подарую!

До копкы дам
хыжкы,
людей і поля,
каждый кут,
околіцю
свого уяцького села.

Як в клітцї

Як в клітцї сиджу дома
нераз роздумую
о жывотї,
о тяжкій долї,
о самотї,
о роботї,
о любви молодых лїт.
Порушам клямков,
ці заперты дверї.
На два раз
замкну їх
колодков в старобі,
нияк не пущу
смертку ку собі.
Хочу пожыти
на тім світї
іщі даякы рокы.

Мати – дружка моя каждоденна

Як не любити,
як не гладити,
як не цїловати
біленьке тїло
як снїжок.

Тїшыти ся
ёго красов
на пути стрїчати го
каждоденно.
Мати – то дружка
на цїле жытя,
то охорона,
то жертва,
то розвага.
То мати
своїх дїтей.

Покій

В моїй душі
не находжу покій,
мене кортить
до любви,
не сидїти
домa все на дворї.
Выйти до поля
де цінія цвине,
лучного коника
чути в траві
на балалайцї
грати.
Любовати ся
красов природы
до рядків
стишкы писати.

Жывот

Жывот то роман,
то отворена книжка,
траґедія
і комедія днями.
То світло і тма
то любов,
розходы,
добро,
робота,
потїха,
траплїня,
самота,
надїй щастливого
конця.
Поклад правды,
скрытый в минулости
в обятю невинных,
чістых душ,
до сердця вложена
туга вычекована,
незнама
будучность од рана.

Понад село

Понад село
понад край
пташкы несуть
на крылах
одказ няня і дїда.
Заповіт святу
Русинам.
Долины, лїсы,
верьхы, яркы –
моёй душы
любезный рай.
Зроблены рукы
нашых мам.
На ґрунтї предків
сонечко надале
ясно світить,
ёго лучі
теплом грїють
сердця потомків
в краю
навікы.