Недїльны віршы: Гелена Ґіцова-Міцовчінова
Лїто красне
Одлетїло,
злате листя
шелестїло.
Там вылїзли
з дїркы хыжкы
сивогрудкы,
гостї мышкы.
Прикрали ся
аж із горы,
попід землю
роблять узкы
корідоры.
Може мають
і причіну
орїх найти
під ліщіну.
Уж глядають
попід лїскы
златожовты
уж орїїшкы.
З синёй хмаркы
доджік брыскать
а під землю
понагляла
мышкы-грызка.
х х х
Затихла у гаю
весела співанка
та і посмутнїла
восени полянка.
В гаю полїтує
уж бабине лїто,
не виють віночкы
дїточкы із квіток.
Не погостить лїто
із златым колачом,
бо осїнь одлїтать
із великым плачом.
х х х
Не раз дїти на полянцї
гаданку гадають
чом же дзвінкы на ялинцї
не зацеленґають.
А зелены красотинкы
не можеме рвати,
лем прилетить вітор з горы
шішкы колысати.
Хоць глядаме не найдеме
скрытый домик-дїрку
а на стромі вісить смачне
їдло про вовірку.