Петро Мурянка: Віршы

Штоси з пажерности

Даю креницкым клошардам
то по пятдесят ґроши
то по два злоты

Нияк не зато
жебым мал на тілко
Лем жебы мати
на потім

Деси над Вагом
(з вікна потягу)

Завісил єс ся
ци може скочыл з білой скалы
до Вагу

І тя поховали
як даякого высранця
за цмынтерьом
на єдно шмариня каменьом
на єден отченаш

І так ти гын красні
під том росохатом грушом

І ти воздуху не псуют
вшыткы до купы зогнаны
праведны душы

Хто і што

Ци то вітер так йойчыт
тремтит страстми осени
Хто то, хто то
наш котик
теплом скамле під дверми

Ци то вітер так дуркат
толче страстми під дверми
Што то, што то
то чловек
чловек гряде студений
Як лотат в лузі

Стрічу ся з Тобом
Лемковино
обыйму
стисну

Як дідо бабі
при цисарю –
так ся мі присниш

Прийду до тебе
як з програня
з покором в душы
выйду

Як лотат в лузі
прихляпаний
зыйду

До Краю ненароджыня

За ціле жытя єм кохал
чого-м николи не зазнал
за ціле жытя лелючыл
безлітнім блазном

За ціле жытя єм ходил
од Воєнного по Бырлів
ставал зо сердцом на Стырку
больом бырміл

Зіля єм зберал під Зелярком
але мі не помогло
(може в мі віры не было
а може Бога)

І з том хворотом одыйду
блаженном як в Чершли малины
Най здрави будут інчы
сукінсыны